Verbum

іхтыяфа́уна, ‑ы, ж.

Сукупнасць відаў рыб якога‑н. геаграфічнага раёна, воднага басейна і пад. Іхтыяфауна Балтыйскага мора.

[З грэч. ichtys — рыба і лац. Fauna.]

і́цвіна, ‑ы, ж.

Абл. Адзін з двух драцяных цяжоў, якія злучаюць галоўкі саней з пярэднімі капыламі. Іцвіны сцягвалі галоўкі саней, захоўваючы такім чынам іх першапачатковую форму, і ад іцвін у вялікай меры залежаў працоўны век саней. «Помнікі».

іша́к, ‑а, м.

1. Свойскі асёл.

2. Лаянк. Пра ўпартага неразумнага чалавека.

[Азербайдж.]

іша́чы, ‑ая, ‑ае.

Які належыць, уласцівы ішаку. Ішачы голас.

іша́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

Разм. Выконваць цяжкую, няўдзячную работу.

і́шыяс, ‑у, м.

Захворванне сядалішчнага нерва.

[Ад грэч. ischias — таз, бядро.]

ішэмі́я, ‑і, ж.

Малакроўе органа ці асобнага яго ўчастка з-за абмежаванасці прытоку крыві пры закупорцы або спазмах артэрый.

[Грэч. ischō — затрымліваю і haima — кроў.]