Verbum

богабая́зны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які верыць у бога і строга выконвае ўсе царкоўныя правілы з-за боязі перад богам. Цяпер яна [цэркаўка] стаяла адзінокая, закінутая, забытая, і толькі богабаязны падарожны, праходзячы каля яе, прыпыняўся і хрысціўся, набожна схіліўшы галаву. Колас.

богазневажа́льнік, ‑а, м.

Уст. Той, хто неспаважна ставіцца да бога і рэлігійных догматаў.

богазневажа́льны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які выяўляе богазневажанне. Богазневажальныя словы.

богазневажа́нне, ‑я, н.

Уст. Зневажанне бога або догматаў веры.

богаслужэ́бны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які адносіцца да богаслужэння. Богаслужэбныя кнігі.

богаслужэ́нне, ‑я, н.

Адпраўленне ў царкве рэлігійных абрадаў служыцелямі культу; набажэнства.

богаствара́льнік, ‑а, м.

Прыхільнік богастваральніцтва.

богаствара́льніцтва, ‑а, н.

Рэлігійна-філасофская плынь у Расіі, якая ўзнікла сярод некаторай часткі сацыял-дэмакратычнай інтэлігенцыі ў перыяд сталыпінскай рэакцыі і ставіла сабе за мэту стварыць новую рэлігію без бога.

богатвары́ць, ‑твару, ‑тварыш, ‑тварыць; незак., каго-што.

Бязмежна любіць. Богатварыць сына. □ Свой «ТТ» Валя богатварыла, як хлапчук, але ставілася да яго зусім па-дзявочы. Карпаў.

бо́гаў, ‑ава.

Разм. Які мае дачыненне да бога; божы. Аграномы ды машыны парадкі богавы змянілі. Прыказка. — Памажы вам... — пачынае дзядзька Сымон і не канчае: богавай дапамогі.. [землякопам] не трэба. Колас.