Verbum

богашука́льнік, ‑а, м.

Прыхільнік богашукальніцтва.

богашука́льніцтва, ‑а, н.

Рэакцыйная рэлігійна-філасофская плынь сярод рускай ліберальнай інтэлігенцыі пачатку 20 ст., якая прапанавала перабудаваць сучасныя формы грамадзянскага побыту і чалавечага існавання на аснове абноўленага хрысціянства.

богашука́нне, ‑я, н.

Кніжн. Тое, што і богашукальніцтва.

богпо́мач, выкл.

Уст. Ветлівае пажаданне поспеху пры сустрэчы з чалавекам, які працуе. [Сегенецкі:] — Араў там, зябліў на нашай горцы пнівадзіцкі Шлёма.. Я сабе іду і богпомач не даю. Чорны.

бо́дня, ‑і, ж.

Спец. Шырокае металічнае вядро для падняцця пароды ў шахтах. Трыццатага красавіка раніцаю брыгада Уладзіміра Мургі з другога ствала падала на-гара першую бодню з калійнай соллю. Кулакоўскі.

бое... (а таксама бая...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: «бой», «баявы», напрыклад: боегатоўнасць, боепрыпасы.

боегало́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы; Р мн. ‑ловак; ж.

Пярэдняя частка артылерыйскага снарада, ракеты з узрывальнікам.

боегато́ўнасць, ‑і, ж.

Гатоўнасць да вядзення баявых дзеянняў. Боегатоўнасць войск.

боезабеспячэ́нне, ‑я, н.

Забеспячэнне войск узбраеннем і боепрыпасамі.

боезапа́с, ‑у, м.

Пэўны запас боепрыпасаў для вядзення бою. Адкінутыя з вялізнаю сілай вежы гаварылі аб выбухах боезапасаў ўнутры саміх танкаў. Лынькоў.