Verbum

лімі́т, ‑у, М ‑міце, м.

Норма, у межах якой дазволена карыстацца чым‑н., расходаваць што‑н. Ліміт крэдыту. Ліміт правозу і вывазу тавараў.

[Ад лац. limes, limitis — мяжа. граніца.]

лімітава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад лімітаваць.

лімітава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да лімітаваць.

лімітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

Устанавіць (устанаўляць) ліміт, крайнюю норму чаго‑н. Лімітаваць фінансавыя расходы.

ліміта́цыя, ‑і, ж.

Устанаўленне ліміту, абмежаванне.

лімі́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ліміту. Лімітная стаўка. Лімітныя цэны.

лімналагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае дачыненне да лімналогіі. Лімналагічныя даследаванні. Лімналагічныя здымкі.

лімнало́гія, ‑і, ж.

Спец. Аддзел гідралогіі, які вывучае ўнутраныя воды (азёры, сажалкі і пад. вадаёмы).

[Ад грэч. limnē — стаячая вада, возера і logos — вучэнне.]

лімно́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне лімналогіі.

лімо́н, ‑а, м.

1. Паўднёвае вечназялёнае пладовае цытрусавае дрэва сямейства рутавых.

2. Авальны плод гэтага дрэва з тоўстай пахучай жоўтай скуркай, кіслы на смак. [Клопікаў:] — Чайку, чайку паспытайце З лімончыкам... Італьянскім... Лімоны ў іх, дай божа. Лынькоў.

[Перс. līmūn.]