іспані́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Спецыяліст у галіне іспаністыкі.
іспані́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жан. да іспаніст.
іспані́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Сукупнасць навук, якія вывучаюць мову, літаратуру і культуру іспанцаў.
іспа́нка 1,
гл. іспанцы.
іспа́нка 2, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.
Адна з цяжкіх форм грыпу.
іспа́нскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да Іспаніі, іспанцаў, належыць ім. Іспанскі танец. Іспанская мова.
іспа́нцы, ‑аў; адз. іспанец, ‑нца, м.; іспанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. іспанкі, ‑нак; ж.
Народ, асноўнае насельніцтва Іспаніі.
іспы́т, ‑у, М ‑пыце, м.
1. звычайна мн. (іспы́ты, ‑аў). Праверка ведаў; экзамен. Здаваць іспыты. Прымаць іспыты. □ Гады яе [Васіліны] вучобы і для Іллюка не прайшлі дарэмна: ён шмат чытаў, вучыўся на курсах брыгадзіраў-паляводаў, здаў іспыты на шафера. Хадкевіч.
2. перан. Выпрабаванне, праверка. Гэта так, дарагая! Разлука, дарога — Для кахання суровы іспыт. Ліхадзіеўскі. Кожны дзень быў суровым іспытам. Лынькоў.
істо́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.
Памяшканне для захавання агародніны і іншых прадуктаў. — Ці гэта ж будыніна? Гэта ж, выбачайце, істопка, у ёй хіба бульбу хаваць, а ні ваеннымі справамі займацца. Лынькоў.
істо́та, ‑ы, ДМ ‑тоце. ж.
Жывы арганізм; чалавек або жывёліна. Навокал быў зусім невялікі свет жывых істот і рэчаў, якія я ўмеў назваць. Брыль. Выявілася, што гэта істота ёсць жанчына, ды яшчэ маладая і прыгожая. Чорны. // (з азначэннем). Чалавек, жывёліна як носьбіт пэўнай уласцівасці, якасці. Часта выяўлялася.. непасрэднасць дзіцячай істоты, якая вельмі развясельвала настаўніка і ўсю школу, выклікаючы цэлыя выбухі смеху. Колас. // (звычайна з займ. «уся»). Ужываецца для абазначэння сукупнасці ўсіх фізічных і душэўных сіл і ўласцівасцей чалавека. Хацелася нечага большага, важнейшага, такога, што б магло захапіць усю істоту. Кулакоўскі.