Verbum

трыно́жнік, ‑а, м.

1. Тое, што і трыножак. Сястра ідзе ў кухню. Яна бразгае дрэўкамі і грыміць трыножнікам, раскладваючы пад ім аганёк. Скрыган.

2. Столік на трох ножках, на якім запальваўся свяшчэнны агонь або прыносілася ахвяра бажаству ў старажытных народаў.

трыно́жыцца, ‑жыцца; незак.

Зал. да трыножыць.

трыно́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., каго.

Звязваць ногі каня трыногай.

трыно́м, ‑а, м.

Спец. Тое, што і трохчлен.

[Фр. trinôme ад лац. tri- — у складаных словах тры і nomen — імя.]

трын-трава́, у знач. вык.

Разм. Усё адно, усё роўна, хоць бы што. [Лабановіч:] — Не ўспамінай ты пра .. [згрызоты]. Усё гэта трын-трава. Колас. Рукі ў падсуднага былі закладзены за спіну, ён ішоў і ўхмыляўся, быццам паказваючы, што яму ўсё трын-трава. Арабей.

тры́о, нескл., н.

1. Музычны твор для трох галасоў або музычных інструментаў з самастойнай партыяй у кожнага выканаўцы. Трыо для фартэпіяна, кларнета і фагота.

2. Ансамбль з трох выканаўцаў (спевакоў або музыкантаў). Трыо бандурыстаў. Трыо вакалістаў. / Пра цыркавых артыстаў. Трыо жанглёраў. // Разм., звычайна жарт. Пра трох чалавек, якія звязаны дружбай і часта бываюць разам.

3. Сярэдняя частка музычнага твора (вальса, скерца, марша і пад.), больш спакойная і меладычная, чым крайнія часткі.

[Іт. trio.]

трып, ‑у, м.

Шарсцяная варсістая тканіна, шарсцяны аксаміт.

[Фр. tripe.]

тры́павы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да трыпу, зроблены з трыпу. Трыпавы картуз. Трыпавая абіўка.

тры́пер, ‑у. м.

Тое, што і ганарэя.

[Ням. Tripper.]

тры́перны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да трыперу.