дабудо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дабудаваць.
дабуква́рны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які папярэднічае заняткам з букваром, чытанню буквара. Дабукварны перыяд у навучанні грамаце.
дабыва́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дабыць 1.
дабыва́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дабыць 2.
дабы́так, ‑тку, м.
Разм. Дабро, пажыткі. На.. мосце грукацелі фурманкі з дабыткам і дзецьмі. Брыль.
дабы́ць 1, ‑буду, ‑будзеш, ‑будзе; зак.
Прабыць дзе‑н. да пэўнага тэрміну ці да канца. Не дабыць да канца свайго адпачынку. // Правесці астатак часу дзе‑н. Страшны смутак па тым, што ён [Вялічка] не дабыў тут спакойна свой астатні тыдзень.., прайшоў праз усю яго істоту. Чорны.
дабы́ць 2, ‑буду, ‑будзеш, ‑будзе; зак., што і чаго.
Разм. Дастаць, раздабыць у выніку пошукаў, намаганняў. — Нам вядома, — сказаў Алёшка, — што спісы ў Опермана, іх трэба, канешне, дабыць. Мікуліч. Як не будзе, то маці Забудзе, як не стане, то бацька дастане. З нар. // Набыць паляваннем, рыбнай лоўляй і пад.
дабяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дабегчы.
дабяла́, прысл.
1. Чыста, да белага колеру. Вымыць сарочку дабяла.
2. Да белага напалу. У горне ляжаў прадаўгаваты кавалак распаленага дабяла жалеза, ад яго з лёгкім трэскам разляталіся ў бакі блакітныя іскры. Курто.
дабялі́цца, ‑беліцца; зак.
Разм. Канчаткова выбеліцца. Палатно дабеліцца на сонцы.
дабялі́ць, ‑бялю, ‑беліш, ‑баліць; зак., што.
Закончыць пабелку ці бяленне чаго‑н. Дабяліць печ. Дабяліць пакой. // Выбеліць што‑н. да якога‑н. месца. Дабяліць сцяну да дзвярэй.
давае́нны, ‑ая, ‑ае.
Які існаваў або з’явіўся да вайны, перад вайной. Даваенны час. Даваенны ўзровень развіцця прамысловасць Аднапавярховы даваенны будынак.