Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя

цвердаваты, ✂.

Не зусім цвёрды.

  • Цвердаватая скарынка.

цвердавэнджаны, ✂, (спец.).

Цвёрды ў выніку працяглага вэнджання (пра кілбасы).

цвердазём, ✂, м.

Цвёрдая, не рыхлая глеба.

|| прым. цвердазёмны, ✂.

цвердакрылыя, ✂.

Атрад насякомых; жукі.

цвердалобы, ✂ (разм. іран.).

Вельмі ўпарты; тугі на розум, тупы.

|| наз. цвердалобасць, ✂.

цвердзь, ✂, ж.

  1. Цвёрдасць (разм.).

  2. Цвёрдая аснова, апора чаго-н. (уст.).

    • Зямная ц. (суша).

цвет, ✂, м.

  1. зб. Кветкі на раслінах і дрэвах у перыяд цвіцення.

    • Цвету было многа на яблыні, а яблыкаў няма.
    • Ліпавы ц. лечыць прастуду.

  2. Час цвіцення.

    • Здарылася гэта, калі вішні былі ў цвеце.

  3. перан. Лепшая, перадавая частка чаго-н.

    • Ц. моладзі.

  4. перан. Росквіт сіл, гады маладосці.

    • Памёр у цвеце сіл.

  5. Кветка (абл.).

цветабой, ✂, м. (разм.).

Час дружнага цвіцення раслін.

  • Майскі ц.

цвёрда...

Першая частка слоў са знач.:

  • 1) цвёрды (у 2 знач.), з цвёрдым (у 2 знач.), напр. цвёрдаліставы, цвёрдалускаватыя, цвёрданасенны, цвёрдападнябенны;
  • 2) цвёрды (у 4 знач.), напр. цвёрдафіксаваны;
  • 3) з тупым (у 3 і 4 знач.). напр. цвёрдагаловы.

цвёрдакаменны, ✂.

  1. Вельмі цвёрды.

    • Цвёрдакаменная парода.

  2. перан. Непахісны, стойкі.

    • Ц. характар.