Verbum

умяшацца, ✂; зак.

1. Пранікнуць куды-н., змяшацца з чым-н.

   • У. ў натоўп.

2. Стаць удзельнікам чужой справы; увязацца.

   • У. ў размову.

3. Прыняць удзел у якой-н. справе з мэтай змены ходу яе.

   • У канфлікт прыйшлося ў. дырэктару.

|| незак. умешвацца, ✂.

|| наз. умяшанне, ✂.

• Узброенае ў.
• Хірургічнае ў. (аперацыя).

умяшаць, ✂; зак.

1. Мяшаючы, дабавіць.

   • У. пшанічнай мукі ў жытнюю.

2. перан. Прымусіць супраць волі ўдзельнічаць у чым-н.

   • У. каго-н. у брудную справу.

|| незак. умешваць, ✂.

умяшчальнасць, ✂, ж.

1. гл. умяшчальны.

2. Здольнасць умяшчаць тую ці іншую колькасць чаго-н., ёмістасць.

   • У. цыстэрны.

умяшчальны, ✂.

1. Які ўмяшчае значную колькасць, многа каго-, чаго-н.

   • У. зал.
   • У. чамадан.

2. Які можа ўмясціцца.

|| наз. умяшчальнасць, ✂.

умяшчальня, ✂, ж.

Месца, ёмішча для ўмяшчэння, змяшчэння чаго-н.

• У. вады.
• У. для збожжа.

унадзіцца, ✂; зак.

Тое, што і панадзіцца.

унаймы, прысл.

У карыстанне за пэўную плату.

• Здаць пакой у.

унакладку, прысл. (разм.).

Палажыўшы цукар у шклянку (у адрозненне ад упрыкуску).

• Піць чай у.

унаравіць, ✂; зак.

Дагадзіць каму-н., зрабіўшы так, як трэба.

• Усім не ўнаровіш.

унармаваць, ✂; зак.

Прывесці да нормы.

• У. напісанне ўласных імён.

|| незак. унармоўваць, ✂.

|| наз. унармаванне, ✂.