Verbum

ачко́, ✂, н.

1. Значок на ігральнай карце або косці, які абазначае яе вартасць і значэнне ў гульні.

2. Адзінка падліку выйгрышаў у спартыўных гульнях, у спаборніцтвах.

   • Набраць большую колькасць ачкоў.

3. Від азартнай карцёжнай гульні.

   • Гуляць у а.

|| прым. ачковы, ✂.

ачмурэ́лы, ✂ (разм.).

Які знаходзіцца ў стане ачмурэння, страціў здольнасць ясна ўспрымаць і разумець навакольнае.

• Ачмурэлая галава.

|| наз. ачмурэласць, ✂.

ачмурэ́ць, ✂; зак. (разм.).

Страціць здольнасць ясна ўспрымаць і разумець навакольнае.

• Ачмурэў ты ці што?

|| наз. ачмурэнне, ✂.

ачну́цца, ✂; зак.

1. Прачнуцца.

   • Я ачнуўся рана.

2. Апрытомнець, апамятацца.

   • А. ад непрытомнасці.

|| незак. ачынацца, ✂.

ачо́скі, ✂ (спец.).

Рэшткі, адходы пры часанні.

• А. лёну.

|| прым. ачоскавы, ✂.

ачужэ́лы, ✂ (разм.).

Які аддаліўся, стаў чужым, страціў сувязі з блізкімі, роднымі.

ачужэ́ць, ✂; зак. (разм.).

Стаць чужым, страціць сувязі з блізкімі, роднымі.

• Штосьці ён зусім ачужэў.

ачуме́лы, ✂ (разм.).

Які страціў розум, адурэлы.

• Ён бег як а.

ачуме́ць, ✂; зак. (разм.).

Страціць розум, разважлівасць, адурэць.

ачуня́лы, ✂.

Які ачуняў, паправіўся, ажыў.