Verbum

culminate [ˈkʌlmɪneɪt] v. fml (in/with) дасяга́ць найвышэ́йшага пу́нкта; прыво́дзіць (у сваім развіцці) да, завярша́цца;

culminate in total victory/bankruptcy завяршы́цца по́ўнай перамо́гай/банкру́цтвам

culmination [ˌkʌlmɪˈneɪʃn] n. fml кульміна́цыя, найвышэ́йшы мо́мант/перы́яд (у развіцці чаго-н.)

culpable [ˈkʌlpəbl] adj. fml вінава́ты; які́ заслуго́ўвае пакара́ння;

culpable negligence злачы́нная нядба́йнасць;

hold smb. culpable лічы́ць каго́-н. вінава́тым

culprit [ˈkʌlprɪt] n.

1. вінава́ты; вінава́тая; злачы́нец, злачы́нца; злачы́нка

2. law абвінава́чаны; абвінава́чаная; падсу́дны; падсу́дная

cult [kʌlt] n.

1. культ

2. сляпо́е паклане́нне, абагаўле́нне

cultivate [ˈkʌltɪveɪt] v.

1. абрабля́ць, урабля́ць, апрацо́ўваць, культывава́ць (глебу, зямлю)

2. выро́шчваць, разво́дзіць, культывава́ць

3. развіва́ць, паляпша́ць, спрыя́ць (развіццю чаго-н.);

cultivate the mind развіва́ць інтэле́кт

4. дамага́цца, дабіва́цца сябро́ўства/прыхі́льнасці (каго-н.);

He cultivates the sort of people who can be useful to him. Ён дамагаецца сяброўства з тымі, ад каго можа мець якую-небудзь карысць.

cultivated [ˈkʌltɪveɪtɪd] adj.

1. культу́рны, развіты́ (чалавек, розум, густ і да т.п.)

2. культу́рны, які́ вырошчваецца/разво́дзіцца (пра расліны)

cultivation [ˌkʌltɪˈveɪʃn] n.

1. апрацо́ўка (глебы), культыва́цыя

2. выро́шчванне, развядзе́нне (раслін)

cultivator [ˈkʌltɪveɪtə] n.

1. земляро́б

2. культыва́тар

cultural [ˈkʌltʃərəl] adj. культу́рны, які́ мае адно́сіны да культу́ры;

cultural activities культу́рная дзе́йнасць;

a cultural centre культу́рны цэнтр