адлі́пыш
‘той, хто аддзяліўся ад сям'і’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адлі́пыш |
адлі́пышы |
| Р. |
адлі́пыша |
адлі́пышаў |
| Д. |
адлі́пышу |
адлі́пышам |
| В. |
адлі́пыша |
адлі́пышаў |
| Т. |
адлі́пышам |
адлі́пышамі |
| М. |
адлі́пышы |
адлі́пышах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вудзі́льнік
‘той, хто вудзіць рыбу, рыбак’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вудзі́льнік |
вудзі́льнікі |
| Р. |
вудзі́льніка |
вудзі́льнікаў |
| Д. |
вудзі́льніку |
вудзі́льнікам |
| В. |
вудзі́льніка |
вудзі́льнікаў |
| Т. |
вудзі́льнікам |
вудзі́льнікамі |
| М. |
вудзі́льніку |
вудзі́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мяша́льнік
‘той, хто мяшае што-небудзь’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мяша́льнік |
мяша́льнікі |
| Р. |
мяша́льніка |
мяша́льнікаў |
| Д. |
мяша́льніку |
мяша́льнікам |
| В. |
мяша́льніка |
мяша́льнікаў |
| Т. |
мяша́льнікам |
мяша́льнікамі |
| М. |
мяша́льніку |
мяша́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
набіва́льнік
‘той, хто набівае, зараджае зброю’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
набіва́льнік |
набіва́льнікі |
| Р. |
набіва́льніка |
набіва́льнікаў |
| Д. |
набіва́льніку |
набіва́льнікам |
| В. |
набіва́льніка |
набіва́льнікаў |
| Т. |
набіва́льнікам |
набіва́льнікамі |
| М. |
набіва́льніку |
набіва́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нармаліза́тар
‘асоба - той, хто займаецца нармалізацыяй’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нармаліза́тар |
нармаліза́тары |
| Р. |
нармаліза́тара |
нармаліза́тараў |
| Д. |
нармаліза́тару |
нармаліза́тарам |
| В. |
нармаліза́тара |
нармаліза́тараў |
| Т. |
нармаліза́тарам |
нармаліза́тарамі |
| М. |
нармаліза́тары |
нармаліза́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
акцэнта́тар
‘асоба - той, хто акцэнтуе што-небудзь’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
акцэнта́тар |
акцэнта́тары |
| Р. |
акцэнта́тара |
акцэнта́тараў |
| Д. |
акцэнта́тару |
акцэнта́тарам |
| В. |
акцэнта́тара |
акцэнта́тараў |
| Т. |
акцэнта́тарам |
акцэнта́тарамі |
| М. |
акцэнта́тару |
акцэнта́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
індэкса́тар
‘асоба - той, хто індэксуе што-небудзь’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
індэкса́тар |
індэкса́тары |
| Р. |
індэкса́тара |
індэкса́тараў |
| Д. |
індэкса́тару |
індэкса́тарам |
| В. |
індэкса́тара |
індэкса́тараў |
| Т. |
індэкса́тарам |
індэкса́тарамі |
| М. |
індэкса́тару |
індэкса́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
напа́рстачнік
‘той, хто гуляе ў гульню напарстак’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
напа́рстачнік |
напа́рстачнікі |
| Р. |
напа́рстачніка |
напа́рстачнікаў |
| Д. |
напа́рстачніку |
напа́рстачнікам |
| В. |
напа́рстачніка |
напа́рстачнікаў |
| Т. |
напа́рстачнікам |
напа́рстачнікамі |
| М. |
напа́рстачніку |
напа́рстачніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пяву́нчык
‘той, хто спявае, спявак; птушка, певень’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пяву́нчык |
пяву́нчыкі |
| Р. |
пяву́нчыка |
пяву́нчыкаў |
| Д. |
пяву́нчыку |
пяву́нчыкам |
| В. |
пяву́нчыка |
пяву́нчыкаў |
| Т. |
пяву́нчыкам |
пяву́нчыкамі |
| М. |
пяву́нчыку |
пяву́нчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пяву́нчык
‘той, хто спявае, спявак; птушка, певень’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пяву́нчык |
пяву́нчыкі |
| Р. |
пяву́нчыка |
пяву́нчыкаў |
| Д. |
пяву́нчыку |
пяву́нчыкам |
| В. |
пяву́нчыка |
пяву́нчыкаў |
| Т. |
пяву́нчыкам |
пяву́нчыкамі |
| М. |
пяву́нчыку |
пяву́нчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)