напа́рстачнік
‘той, хто гуляе ў гульню напарстак’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| напа́рстачнік | напа́рстачнікі | |
| напа́рстачніка | напа́рстачнікаў | |
| напа́рстачніку | напа́рстачнікам | |
| напа́рстачніка | напа́рстачнікаў | |
| напа́рстачнікам | напа́рстачнікамі | |
| напа́рстачніку | напа́рстачніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)