накадить
накадзіцьVerbum
анлайнавы слоўнікРуска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (другая версія, правапіс да 2008 г.)
наказ
наказ, наказ избирателей — наказ выбаршчыкаўнаказание
кара, спагнанне, подвергнуть наказанию — пакараць телесное наказание — цялеснае пакаранне в наказание — каб пакараць, у пакаранне высшая мера наказания — вышэйшая мера пакарання наказание мне (тебе) с кем-либо — гора мне (табе) з кім-небудзь сущее (прямо, просто) наказание — проста горанаказанный
пакаранынаказать
пакараць, наказаць, загадацьнаказной
наказны, наказной атаман — наказны атаман наказная грамота — наказная граматанаказуемость
каральнасцьнаказуемый
каральнынаказывать
караць, наказваць, даваць наказ, загадвацьнаказываться
карацца, см. наказывать