Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

воин

высок. воін, -на муж.

один в поле не воин погов. — адзін у полі не воін

воинский

воінскі

воинская повинность — воінская павіннасць

воинское звание — воінскае званне

воинственно

нареч. ваяўніча

воинственность

ваяўнічасць, -ці жен.

воинственный

прям., перен. ваяўнічы

воинственные племена — ваяўнічыя плямёны

воинственный вид перен. — ваяўнічы выгляд

воинство

высок. воінства, -ва ср.

(войско) войска, -ка ср.

воинствующий

прил. ваяўнічы

воинствующий атеист — ваяўнічы атэіст

воистину

нареч. высок. сапраўды

воитель

1) уст. (воин) ваяўнік, род. ваеўніка муж.

2) перен. разг. шутл. ваяка, -кі муж.

воительница

1) ваяўніца, -цы жен.

2) ваяка, -кі жен.

см. воитель