укол
в разн. знач. укол, -лу муж.
укол иголкой — укол іголкай
назначить больному уколы мед. — прызначыць хвораму уколы
укол самолюбию перен. — укол самалюбству
уколоть
совер. прям., перен. укалоць
я уколол руку — я ўкалоў руку
замечание его укололо — заўвага яго ўкалола
уколупнуть
совер. прост. укалупнуць, укалупіць
уком
(уездный комитет) ист. павятком, -ма муж. (павятовы камітэт)
укомплектование
укамплектаванне, -ння ср.
укомплектованность
укамплектаванасць, -ці жен.