уложение
ср. юр. улажэнне, -ння ср.
(свод) збор, род. збора муж.
(кодекс) кодэкс, -са муж.
уложенный
1) паложаны, мног. пакладзены, паскладаны, паскладваны
2) паложаны, уложаны, укладзены, мног. пакладзены
3) уложаны, укладзены
зложаны, складзены, мног. паскладаны, паскладваны
4) уложаны
5) абложаны, абкладзены, мног. паабкладаны, паабкладваны
вылажаны, мног. павыкладаны, павыкладваны
6) уложаны, забіты
см. уложить
уложить
совер.
1) (положить) палажыць, мног. пакласці, паскладаць, паскладваць
уложить на диван — палажыць на канапу
уложить все книги в ящик — пакласці (паскладаць, паскладваць) усе кнігі у скрынку
2) (положить спать) палажыць, улажыць, укласці (спаць), мног. пакласці (спаць)
3) (расположить в определённом порядке) улажыць, укласці
(сложить) злажыць, скласці, мног. паскладаць, паскладваць
4) (уместить) разг. улажыць
5) (обложить) аблажыць, абкласці, мног. паабкладаць, паабкладваць
(выложить) вылажыць, мног. павыкладаць, павыкладваць
см. укладывать
6) (убить) разг. улажыць
забіць
он уложил двух зайцев — ён забіў двух зайцаў
уложить в гроб — увагнаць у магілу
уложиться
1) (сложить вещи) разг. злажыцца
2) (уместиться) улажыцца, укласціся, змясціцца
уломать
совер. разг. уламаць
(уговорить — ещё) угаварыць
(убедить — ещё) пераканаць
см. уламывать I
уломить
совер. (отломить) обл. уламаць, адламаць
уломить кусок хлеба — уламаць (адламаць) кусок хлеба
улочка
уменьш. вулачка, -кі жен., вулка, -кі жен.
улус
в разн. знач. улус, -са муж.
улучать
несовер. выбіраць, знаходзіць