Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

удручающий

1) прич. які (што) гняце, які (што) прыгнятае, які (што) прыгнечвае

які (што) засмучае, які (што) засмучвае

см. удручать

2) прил. засмучальны

(тягостный, гнетущий) цяжкі, гнятлівы

удручающий вид — засмучальны выгляд

удручающая тишина — цяжкая (гнятлівая) цішыня

удручение

ср. см. удручённость

удручённо

нареч. прыгнечана

засмучана

удручённость

прыгнечанасць, -ці жен.

(опечаленность) засмучанасць, -ці жен.

удручённый

прич., прил. прыгнечаны

(опечаленный) засмучаны

удручённое состояние — прыгнечаны (засмучаны) стан

удручённый человек — прыгнечаны (засмучаны) чалавек

удручённый взгляд — засмучаны позірк

удручить

совер. прыгнесці

(опечалить) засмуціць

удушать

несовер. прям., перен. душыць, задушваць

удушваць

удушаться

страд. душыцца, задушвацца

удушвацца

удушающий

1) прич. які (што) душыць, які (што) задушвае

які (што) удушвае

2) прил. задушлівы

удушлівы

удушение

задушэнне, -ння ср.

удушэнне, -ння ср.

(неоконч. действие) душэнне, -ння ср.

задушванне, -ння ср.

удушванне, -ння ср.