Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

уличаться

страд.

1) выкрывацца, абвінавачвацца

лавіцца

2) сведчыцца

даводзіцца, даказвацца

см. уличать

уличённый

(изобличённый) выкрыты

(обвинённый) абвінавачаны

(пойманный) злоўлены

уличитель

уст. выкрывальнік, -ка муж.

уличительный

уст. выкрывальны

уличить

совер.

1) (изобличить) выкрыць

(обвинить) абвінаваціць, мног. паабвінавачваць

(поймать) злавіць

см. уличать 1

2) (доказать) давесці, даказаць

уличка

уменьш.-ласк. вулічка, -кі жен., вулачка, -кі жен., вулка, -кі жен.

уличный

в разн. знач. вулічны

Улла

гп. Ула, -лы жен., Вула, -лы жен.

улов

улоў, род. улову муж.

уловимый

улоўны

едва уловимый шёпот — ледзьве ўлоўны шэпт