установитель
уст. устаноўшчык, -ка муж.
установить
совер.
1) (поместить) устанавіць
(поставить) паставіць
установить машину — устанавіць машыну
установить в ряд прост. — устанавіць (паставіць) у рад
2) (узаконить) устанавіць
(определить) вызначыць
(наладить) наладзіць
установить диктатуру пролетариата — устанавіць дыктатуру пралетарыяту
установить рекорд — устанавіць рэкорд
установить цены — устанавіць (вызначыць) цэны
установить сношения — наладзіць зносіны
3) (доказать) устанавіць
(обнаружить) выявіць
установить истину — устанавіць праўду
установить залежи угля — выявіць паклады вугалю
4) (организовать, устроить) устанавіць
установить порядок (очередь) — устанавіць парадак (чаргу)
установиться
1) (определиться, наступить) устанавіцца
(стать устойчивым) усталявацца
(наладиться) наладзіцца
установился твёрдый порядок — устанавіўся (наладзіўся) цвёрды парадак
установилась тишина — устанавілася цішыня
погода ещё не установилась — надвор’е яшчэ не ўсталявалася (не наладзілася)
установилась связь между центром и периферией — наладзілася сувязь паміж цэнтрам і перыферыяй
2) (сложиться) скласціся
(сформироваться) сфарміравацца
(выработаться) выпрацавацца
характер не установился — характар не склаўся (не сфарміраваўся)
почерк у него ещё не установился — почырк у яго яшчэ не выпрацаваўся
установка
в разн. знач. устаноўка, -кі жен.
установка телефона — устаноўка тэлефона
котельная установка — кацельная ўстаноўка
взять установку на повышение качества — узяць устаноўку на павышэнне якасці
по установкам центра — па ўстаноўках цэнтра
установление
ср.
1) (действие) устанаўленне, -ння ср.
вызначэнне, -ння ср.
наладжванне, -ння ср.
выяўленне, -ння ср.
см. установить
2) (то, что установлено) устанаўленне, -ння ср.
(закон) закон, -ну муж.
установлять
несовер. прост. см. устанавливать
установляться
несовер. прост. см. устанавливаться
установочный
в разн. знач. установачны
установочная гайка — установачная гайка
установочные тезисы — установачныя тэзісы