Verbum

повелительно

нареч. уладарна

(властно) уладна

(категорически) катэгарычна

(настойчиво) настойліва

повелительность

уладарнасць, -ці жен.

уладнасць, -ці жен.

катэгарычнасць, -ці жен.

настойлівасць, -ці жен.

повелительный

1) уладарны

уладны

катэгарычны

настойлівы

повелительный тон — уладарны (уладны, катэгарычны) тон

2) грам. загадны

повелительное наклонение — загадны лад

повеличать

совер. уст. нар.-поэт. павелічаць

повеллит

мин. павеліт, -ту муж.

повенчанный

павянчаны, звянчаны

повенчать

совер. церк. павянчаць, звянчаць

повенчаться

павянчацца, звянчацца

повергать

несовер.

1) уст. (валить) звальваць, валіць

(бросать) кідаць

(класть) класці

(свергать) звяргаць, зрынаць

2) перен. (побеждать) перамагаць, адольваць

3) перен. (приводить в тяжёлое состояние) прыводзіць (у цяжкі стан)

(бросать) кідаць

(нагонять) наганяць (што)

(погружать) агортваць (чым)

эта мысль повергает её в отчаяние — гэта думка прыводзіць (кідае) яе ў роспач

повергать в скорбь — прыводзіць у смутак, засмучаць

повергать к стопам уст. — класці (кідаць) да ног

повергаться

1) уст. валіцца, падаць

рушыцца

2) перен. упадаць

(погружаться) апускацца

агортвацца (чым)

3) страд. звальвацца, валіцца

кідацца

класціся

звяргацца, зрынацца

перамагацца, адольвацца

прыводзіцца

наганяцца

агортвацца

см. повергать