Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзийклмнопрстуфхцчшщэюя-
абвгдеёжзйклмнпрстфхцчшщэюя
абвгдеёиноучыюя

уравновесить

совер. ураўнаважыць

уравновеситься

ураўнаважыцца

уравновешение

ураўнаважанне, -ння ср.

уравновешенность

ураўнаважанасць, -ці жен.

уравновешенный

прич. прил. прям., перен. ураўнаважаны

уравновешивание

ураўнаважванне, -ння ср.

уравновешивать

несовер. ураўнаважваць

уравновешиваться

возвр., страд. ураўнаважвацца

уравнять

совер. ураўнаваць, зраўнаваць, мног. параўнаваць

уравняться

ураўнавацца, зраўнавацца, мног. параўнавацца