Verbum

улицезреть

совер. книжн. уст., теперь ирон. (увидеть) убачыць (твар у твар, сваімі вачамі, перад сабой)

уличать

несовер.

1) (изобличать) выкрываць

(обвинять) абвінавачваць

(ловить) лавіць

уличать кого-либо во лжи — выкрываць чыю-небудзь хлусню, лавіць каго-небудзь на хлусні

2) (свидетельствовать против кого-либо, доказывать) сведчыць

даводзіць, даказваць

уличаться

страд.

1) выкрывацца, абвінавачвацца

лавіцца

2) сведчыцца

даводзіцца, даказвацца

см. уличать

уличённый

(изобличённый) выкрыты

(обвинённый) абвінавачаны

(пойманный) злоўлены

уличитель

уст. выкрывальнік, -ка муж.

уличительный

уст. выкрывальны

уличить

совер.

1) (изобличить) выкрыць

(обвинить) абвінаваціць, мног. паабвінавачваць

(поймать) злавіць

см. уличать 1

2) (доказать) давесці, даказаць

уличка

уменьш.-ласк. вулічка, -кі жен., вулачка, -кі жен., вулка, -кі жен.

уличный

в разн. знач. вулічны