Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

укалывать

несовер. прям., перен. уколваць

см. уколоть

укалываться

возвр., страд. уколвацца

укарауленный

упільнаваны

укараулить

совер. разг. упільнаваць

укатанный

1) уезджаны, аб’езджаны, абабіты, утрамбаваны

2) звалены, увалены

3) заезджаны, замучаны

см. укатать

укатать

совер.

1) (дорогу) уездзіць, аб’ездзіць, абабіць, утрамбаваць

2) (войлок) зваліць, уваліць

3) (замучить ездой) прост. заездзіць, замучыць яздой

укатали сивку крутые горки — быў конь, ды з’ездзіўся

укататься

1) (о дороге) уездзіцца, аб’ездзіцца, абабіцца, утрамбавацца

2) (о войлоке) зваліцца, уваліцца

укатить

совер.

1) (угнать, катя) пакаціць

(выкатить) выкаціць, мног. павыкочваць

(откатить) адкаціць, мног. паадкочваць

(куда-либо) закаціць, мног. пазакочваць

2) (уехать) разг. паехаць

(выехать) выехаць

(отъехать) ад’ехаць

(куда-либо) заехаць

укатиться

пакаціцца

(выкатиться) выкаціцца, мног. павыкочвацца

(откатиться) адкаціцца, мног. паадкочвацца

(куда-либо) закаціцца, мног. пазакочвацца

укатка

жен.

1) (действие) уезджванне, -ння ср., аб’езджванне, -ння ср., абабіванне, -ння ср., утрамбоўка, -кі жен.

2) звальванне, -ння ср., увальванне, -ння ср.

см. укатать 1, 2

3) (снаряд для укатывания дороги) каток, -тка муж.