Verbum

потреблённый

спажыты

з’едзены

расходаваны, зрасходаваны, выдаткаваны

потребляемый

спажываны

потреблять

несовер. спажываць

(съедать — ещё) есці, з’ядаць

(расходовать) расходаваць, выдаткоўваць

потребляться

страд. спажывацца

з’ядацца

расходавацца, выдаткоўвацца

потребляющий

1) прич. які (што) спажывае, які (што) есць, які (што) з’ядае

які (што) расходуе, які (што) выдаткоўвае

см. потреблять

2) прил. спажывальны, спажываючы, спажывецкі

потребность

патрэбнасць, -ці жен.

потребный

патрэбны

потребованный

патрэбаваны, запатрабаваны

2) патрэбаваны, названы, пакліканы

см. потребовать 1, 3

потребовать

совер.

1) (предъявить требование) патрэбаваць, запатрабаваць

он потребовал уплаты долга — ён патрэбаваў (запатрабаваў) выплаты доўгу

2) (иметь нужду) быць патрэбным

(понадобиться) спатрэбіцца

это дело потребует много времени — для гэтай справы патрэбна будзе (спатрэбіцца) шмат часу

эта работа потребует много опытности — для гэтай працы патрэбна будзе вялікая вопытнасць

3) (вызвать) патрэбаваць, пазваць, паклікаць

его потребовали домой — яго патрэбавалі (пазвалі, паклікалі) дамоў (дадому)

потребоваться

1) (стать нужным, необходимым) быць патрэбным

(понадобиться) спатрэбіцца

заводу потребуются рабочие — заводу патрэбны будуць рабочыя

2) безл. трэба будзе, будзе патрэбна

(понадобиться) спатрэбіцца

потребуется много горючего — патрэбна будзе многа гаручага

см. требоваться