Verbum

уничтожение

знішчэнне, -ння ср., разг. зніштажэнне, -ння ср.

(истребление — ещё) вынішчэнне, -ння ср.

уничтоженный

знішчаны, разг. зніштожаны

(истреблённый ещё) вынішчаны

уничтожитель

разг. знішчальнік, -ка муж.

уничтожить

совер. знішчыць, мног. пазнішчаць, разг. зніштожыць, мног. пазніштажаць

(истребить — ещё) вынішчыць

уничтожиться

знішчыцца, разг. зніштожыцца

уния

ист. унія, -ніі жен.

унос

1) знос, род. зносу муж.

2) (воровство) крадзеж, род. крадзяжу муж.

3) спец. (то, что уносится при горении из печей и котлов) вынас, -су муж.

4) спец. (о запряжке) вынас, -су муж.

уносить

несовер.

1) (брать с собой) несці

(выносить) выносіць

(относить) адносіць

(сносить вниз) зносіць

(заносить) заносіць

2) (похищать) разг. красці, зносіць

3) перен. (отнимать, поглощать) адбіраць, браць

4) прям., перен. (перемещать, увлекать) несці, зносіць, заносіць

см. унести

уноситься

1) разг. (убегать) імчацца

несціся

2) перен. (миновать) мінаць

(исчезать) знікаць

3) перен. (о мыслях и т.п.) заносіцца

см. унестись

4) страд. несціся, выносіцца, адносіцца, зносіцца, заносіцца

красціся

адбірацца, брацца

см. уносить 1–3

уноситься в облака — лунаць у надхмар’і

унтер

воен. разг. унтэр, -ра муж.