Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

покончать

совер. разг. паканчаць

покончить

совер. пакончыць, скончыць

покончить дело миром — пакончыць (скончыць) справу мірам

покончим с этим раз навсегда — пакончым (скончым) гэта раз назаўсёды

покончить с собой — пакончыць з сабою

покончить жизнь самоубийством — скончыць самагубствам

покопать

совер. разг. пакапаць, (много, долго, неоднократно) папакопваць, папакапаць

покопаться

1) (порыться) пакапацца, (много, долго, неоднократно) папакопвацца, папакапацца

2) (повозиться) пакорпацца

(помедлить) памарудзіць, пакешкацца

покопнить

совер. с.-х. паскладаць у копы, скласці ў копы

покоптеть

совер.

1) (подымить) пакурэць, падыміць

2) перен. разг. пакарпець, пагарбець

покоптить

совер.

1) (испустить копоть) пакурэць, пакуродыміць, пакурадыміць

2) (мясо и т.п.) павэндзіць

покорение

пакарэнне, -ння ср.

(завоевание) заваяванне, -ння ср.

неоконч. заваёўванне, -ння ср.

покорёженный

разг. (покоробленный) пакарабачаны, пагнуты

покорёжить

совер. (покоробить) пакарабаціць, пагнуць

см. корёжить