покончить
совер. пакончыць, скончыць
покончить дело миром — пакончыць (скончыць) справу мірам
покончим с этим раз навсегда — пакончым (скончым) гэта раз назаўсёды
покончить с собой — пакончыць з сабою
покончить жизнь самоубийством — скончыць самагубствам
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)