Verbum

укорениться

прям., перен. укараніцца

укоренять

несовер. прям., перен. укараняць

укореняться

возвр., страд. укараняцца

укоризна

жен. дакор, -ру муж., дакаранне, -ння ср.

(попрёк) упіканне, -ння ср., папіканне, -ння ср.

(упрёк) упікі, -каў мн., упіканне, -ння ср.

укоризненно

нареч. дакорліва, з дакорам

укоризненность

дакорлівасць, -ці жен.

укоризненный

дакорлівы

укорительно

нареч. дакорліва

укорительный

уст. дакорлівы

укорить

совер. дакарыць

(упрекнуть) зрабіць закід (каму)

(попрекнуть) папікнуць (каму, каго чым), упікнуць (каму, каго чым)