Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

поковка

жен. тех.

1) (действие) каванне, -ння ср.

2) (предмет) пакоўка, -кі жен.

поковочный

тех. паковачны

поковылять

совер. разг. пакульгаць, пачыкільгаць

поковырять

совер. разг. пакалупаць

поковыряться

пакалупацца

покоиться

несовер.

1) (пребывать в покое) знаходзіцца, быць у спакоі

(отдыхать) адпачываць

2) (быть похороненным) спачываць, быць пахаваным

здесь покоится мой отец — тут спачывае (пахаваны) мой бацька

3) (лежать, опираться на основание) абапірацца, апірацца (на што)

(лежать) ляжаць (на чым)

(стоять) стаяць (на чым)

мост покоится на арках — мост абапіраецца на аркі

4) перен. (основываться) грунтавацца

этот вывод покоится на глубоком изучении предмета — гэты вывад грунтуецца на глыбокім вывучэнні прадмета

покой

муж.

1) спакой, -кою муж., супакой, -кою муж.

(тишина) цішыня, -ні жен.

тело в состоянии покоя физ. — цела ў стане спакою

нарушать покой — парушаць спакой

ночной покой (природы) — начны спакой, начная цішыня

2) (отдых) спачын, -ну муж., спачынак, -нку муж.

удалиться на покой — пайсці на спачынак

3) (комната) уст. пакой, -коя муж.

приёмный покой — прыёмны пакой

не давать покоя — не даваць спакою

оставить в покое — пакінуць у спакоі

не иметь покоя — не мець спакою

не знать покоя — не ведаць спакою

вечный покой — вечны спакой

покойная

сущ. (умершая) нябожчыца, -цы жен.

покойник

нябожчык, -ка муж.

покойница

нябожчыца, -цы жен.