покоиться

несовер.

1) (пребывать в покое) знаходзіцца, быць у спакоі

(отдыхать) адпачываць

2) (быть похороненным) спачываць, быць пахаваным

здесь покоится мой отец — тут спачывае (пахаваны) мой бацька

3) (лежать, опираться на основание) абапірацца, апірацца (на што)

(лежать) ляжаць (на чым)

(стоять) стаяць (на чым)

мост покоится на арках — мост абапіраецца на аркі

4) перен. (основываться) грунтавацца

этот вывод покоится на глубоком изучении предмета — гэты вывад грунтуецца на глыбокім вывучэнні прадмета

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)