Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

щипа́льный шчыпа́льны;

щипа́ние

1. шчыпа́нне, -ння ср., шчыка́нне, -ння ср.;

2. (выдёргивание) шчыпа́нне, -ння ср.; скуба́нне, -ння ср.;

3. скуба́нне, -ння ср.; см. щипа́ть 1, 3, 4.

щи́панный

1. шчы́паны;

2. ску́бены; см. щипа́ть.

щипа́ть несов.

1. (кожу тела) шчыпа́ць, разг. шчы́каць;

2. (о морозе, о горчице и т. п.) шчыпа́ць; пячы́;

3. (обрывать, отрывать) шчыпа́ць; (траву — ещё) ску́бці;

ло́шадь щи́плет траву́ конь скубе́ траву́;

4. (раздёргивать, выдёргивать) ску́бці;

щипа́ть ку́рицу ску́бці ку́рыцу;

щипа́ться

1. шчыпа́цца;

2. страд. шчыпа́цца; ску́бціся; см. щипа́ть 3, 4.

щипе́ц м.

1. (верхняя часть стены треугольной формы) архит. шчыт, род. шчыта́ м.;

2. (верхняя грань в соединении двух скатов крыши) архит., обл. ві́льчык, -ка м.;

3. охотн. мо́рда, -ды ж., пы́са, -сы ж.

щи́пка ж., разг. шчыпа́нне, -ння ср.; скуба́нне, -ння ср.; см. щипа́ть 3.

щипко́вый муз. шчыпко́вы;

щипко́вые инструме́нты шчыпко́выя інструме́нты.

щипну́ть сов., однокр.

1. (кожу тела) шчыпну́ць, ушчыпну́ць;

2. (о морозе, о горчице и т. п.) шчыпну́ць, ушчыпну́ць; пекану́ць;

3. шчыпну́ць; скубану́ць, скубну́ць; см. щипа́ть 1—3.

щипо́к в разн. знач. шчыпо́к, -пка́ м.