Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

чих разг.

1. м., сущ. чых, род. чы́ху м.; чха́нне, -ння ср.;

2. межд. чых, ачхі́, апчхі́;

на вся́кий чих не наздра́вствуешься посл. на ко́жны чых не наздаро́ўкаешся; на ко́жны гук не адгу́каешся.

чиха́нье чха́нне, -ння ср.;

на вся́кое чиха́нье не наздра́вствуешься посл. на ко́жны чых не наздаро́ўкаешся; на ко́жны гук не адгу́каешся;

чиха́тельный чха́льны;

чиха́ть несов. чхаць;

чиха́л я на него́ груб., прост. чхаў я на яго́.

чихво́стить несов., прост.

1. (бранить, пробирать) ла́яць, прабіра́ць, выгаво́рваць (каму), свары́цца (на каго);

2. (бить, сечь) біць, хваста́ць.

чихи́рь (вино) чыхі́р, -ру м.

чихну́ть сов., однокр. чхнуць.