Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

чин

1. чын, род. чы́ну м.;

2. (чиновник) уст. чын, род. чы́на м.;

3. (порядок) уст. лад, род. ла́ду м.; (обычай) звы́чай, -чаю м.;

без чино́в без цырымо́ніі;

чин чи́ном як след, як ма́е быць.

чи́на бот. чы́на ж.

чина́р м. и чина́ра бот. чына́ра, -ры ж.;

чина́ровый чына́равы.

чи́ненный прич.

1. пра́ўлены, папраўля́ны, рамантава́ны, рапарава́ны; ла́таны, ла́плены;

2. во́страны, заво́страны; см. чини́тьI.

чинёный прил., разг. пра́ўлены, рамантава́ны, рапарава́ны; ла́таны, ла́плены; см. чини́тьI 1.

чини́тьI несов.

1. (починять) пра́віць, папраўля́ць, рамантава́ць, рапарава́ць; (накладывать заплаты) ла́таць, ла́піць;

2. (очинять) вастры́ць, заво́стрываць.

чини́тьII несов., книжн. (производить) чыні́ць, учыня́ць; (делать) рабі́ць; (создавать) ствара́ць;

чини́ть суд чыні́ць суд;

чини́ть неприя́тности рабі́ць непрые́мнасці;

чини́ть препя́тствия рабі́ць (ствара́ць) перашко́ды.

чини́тьсяI несов.

1. (починяться) папраўля́цца, рамантава́цца, рапарава́цца; (накладываться — о заплатах) ла́тацца, ла́піцца;

2. (заостряться) вастры́цца, заво́стрывацца;

3. страд. папраўля́цца, рамантава́цца, рапарава́цца; ла́тацца, ла́піцца; вастры́цца, заво́стрывацца; см. чини́тьI.

чини́тьсяII несов., страд. уст. чыні́цца, учыня́цца; рабі́цца; ствара́цца; см. чини́тьII.