Verbum

ти́хий в разн. знач. ці́хі;

ти́хая ночь ці́хая ноч;

ти́хий го́лос ці́хі го́лас;

ти́хий ход ці́хі ход;

ти́хая ра́дость ці́хая ра́дасць;

ти́хие де́ти ці́хія дзе́ці;

◊

в ти́хом о́муте че́рти во́дятся у ці́хім бало́це чэ́рці расту́ць; хто ці́ха хо́дзіць, той гу́ста ме́сіць; ці́хая свіння́ глыбо́ка ры́е; ці́хая вада́ грэ́блю рве;

ти́хой са́пой ці́хай са́пай.

Ти́хий океа́н Ці́хі акія́н.

ти́хнуть несов., разг. ці́хнуць, сціха́ць; змаўка́ць.

ти́хо нареч., безл., в знач. сказ. ці́ха.

тихове́йный поэт. ціхаве́йны.

тихово́дный ціхаво́дны;

тихово́дье ціхаво́ддзе, -ддзя ср.

тихомо́лком нареч., разг. цішко́м, цішако́м.

ти́хонький разг. ці́хенькі;

тихо́нько нареч. ці́хенька, ціху́тка, паці́ху;