злоI ср.
1. зло́, род. зла ср., лі́ха, -ха ср.; (беда) бяда́, -ды́ ж.;
наде́лать мно́го зла нарабі́ць шмат зла;
умышля́ть зло уст. заду́мваць зло;
употребля́ть во зло что́-л. злоўжыва́ць чым-не́будзь;
2. (досада, злость) злосць, род. зло́сці ж.;
◊
зло берёт злосць бярэ́;
со зла са зло́сці;
как на зло як на злосць, як на лі́ха;
зла не помнить (на ком) не злава́ць (на каго);
из двух зол выбира́ть ме́ньшее з двух ліх (бед) выбіра́ць ме́ншае (ме́ншую).
злоII нареч. зло́сна; (сердито) сярдзі́та; (жестоко) лю́та; см. злой;
зло пошути́ть (над кем) зло́сна пажартава́ць (з каго).
зло́ба злосць, род. зло́сці ж.;
◊
бе́шеная зло́ба лю́тая злосць, шалёная злосць;
дыша́ть зло́бой (на кого) ды́хаць зло́сцю (на каго);
зло́ба дня зло́ба дня;
по зло́бе па зло́сці;
зло́биться несов., разг. злава́ць, злава́цца; (бушевать — о буре, вьюге и т. п.) бушава́ць;
зло́бно нареч. зло́сна; зласлі́ва;
зло́бность зло́снасць, -ці ж.; зласлі́васць, -ці ж.;
зло́бный зло́сны; зласлі́вы.
злободне́вность злабадзённасць, -ці ж.;
злободне́вный злабадзённы.
зло́бствование ср. злосць, род. зло́сці ж.; злава́нне, -ння ср.; лютава́нне, -ння ср.;