Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

звон в разн. знач. звон, род. зво́ну м.;

звону зада́ть зво́ну нарабі́ць;

звона́рь церк., перен. звана́р, -ра́ м.

звоне́ц бот. зване́ц, -нцу́ м.

звони́ть несов. звані́ць;

звони́ть во все колокола́ звані́ць ва ўсе званы́.

зво́нкий зво́нкі; (громкий — ещё) гу́чны;

зво́нкий согла́сный лингв. зво́нкі зы́чны;

зво́нкая моне́та зво́нкая мане́та;

зво́нкая фра́за зво́нкая фра́за;

зво́нко нареч. зво́нка;

звонко́вый званко́вы.

звонкоголо́сый звонкагало́сы.

зво́нкость зво́нкасць, -ці ж.

зво́нница церк., ист. звані́ца, -цы ж.