год год, род. го́да м., мн. гады́, род. гадо́ў и год;
времена́ го́да по́ры го́да;
в э́том году́ сёлета, у гэ́тым го́дзе;
в про́шлом году́ ле́тась, у міну́лым го́дзе;
в позапро́шлом году́ пазале́тась, у пазаміну́лым го́дзе;
◊
с года́ми з гада́мі, з ча́сам, з ця́гам ча́су;
кру́глый год кру́глы год (цэ́лы год);
год от го́ду год ад го́ду;
бе́з году неде́ля без го́да ты́дзень;
из го́да в год з го́ду ў год;
не по года́м не па гада́х.
года́ми нареч. гада́мі;
они́ года́ми не встреча́лись яны́ гада́мі не сустрака́ліся.
го́дик уменьш. го́дзік, -ка м., гадо́к, -дка́ м.
годи́на высок., книжн., уст. часі́на, -ны ж.; гадзі́на, -ны ж.;
годи́на бе́дствий часі́на бе́дства.
годи́ть несов., прост. мару́дзіць; чака́ць.
годи́ться несов.
1. быць ва́ртым; быць прыда́тным;
э́та вещь ни на что не годи́тся гэ́тая рэч ніку́ды не ва́рта;
2. (быть подходящим, быть впору) падыхо́дзіць;
э́ти боти́нки мне годя́тся гэ́тыя чараві́кі мне падыхо́дзяць;
3. / так поступа́ть не годи́тся так рабі́ць нядо́бра (нямо́жна, не ва́рта);
◊
никуда́ не годи́тся ніку́ды не гадзі́цца, ніку́ды не ва́рта.
годи́чный гадавы́;
годи́чный срок гадавы́ тэ́рмін;
годи́чный план гадавы́ план.
го́дность прыго́днасць, -ці ж., прыда́тнасць, -ці ж.;
го́дный прыго́дны, прыда́тны.
годова́лый аднагадо́вы;
годова́лый жеребёнок стрыгу́н, -на м., пярэ́зімак, -мка м.;
годова́лый телёнок вы́пустак, -тка м., пярэ́зімак, -мка м.;