глава́I ж.
1. (главное лицо) галава́, -вы́ ж.; (председатель) старшыня́, -ні́ м.; (руководитель) кіраўні́к, -ка́ м.; (вождь) правады́р, -ра́ м.;
глава́ прави́тельства кіраўні́к ура́да;
глава́ семьи́ галава́ сям’і́ (старэ́йшы ў сям’і́);
2. архит. ку́пал, -ла м.;
3. (голова) уст. галава́, -вы́ ж.;
склони́ть главу́ схілі́ць галаву́;
◊
во главе́ с (кем) на чале́ з (кім);
быть (идти́, стоя́ть) во главе (кого, чего) быць (ісці́, стая́ць) на чале́ (каго, чаго);
поста́вить, положи́ть во главу́ угла́ паста́віць, пакла́сці ў асно́ву (у асно́ву асно́ў).
глава́II ж. (отдел книги) глава́, -вы́ ж.; раздзе́л, -ла м.
глава́рь верхаво́д, -да м., завада́тар, -ра м.;
быть глава́рём быць верхаво́дам.
главбух (гла́вный бухга́лтер) галоўбу́х, -ха м. (гало́ўны бухга́лтар).
главвра́ч (гла́вный врач) галоўура́ч, -ча́ м. (гало́ўны ўрач).
главе́нство ср. вяршэ́нства, -ва ср.; (господство) панава́нне, -ння ср.; (гегемония) гегемо́нія, -ніі ж.; (руководящая роль) кіру́ючая ро́ля; (руководство) узнача́льванне, -ння ср.;
главе́нствовать несов. вяршэнствава́ць; (господствовать) панава́ць; (возглавлять) узнача́льваць;
главе́нствующий
1. прич. які́ (што) вяршэ́нствуе; які́ (што) пану́е; які́ (што) узнача́львае; см. главе́нствовать;
2. прил. гало́ўны.
главк (гла́вный комите́т) глаўк, род. гла́ўка м. (гало́ўны камітэ́т).
главкове́рх (верхо́вный главнокома́ндующий) галоўкаве́рх, -ха м. (вярхо́ўны галоўнакама́ндуючы).