Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

расстыко́вка расстыко́ўка, -кі ж.;

расстыко́вывать несов. расстыко́ўваць;

расстыко́вываться возвр., страд. расстыко́ўвацца.

рассуди́тельно нареч. разва́жна, разва́жліва;

рассуди́тельность разва́жнасць, -ці ж., разва́жлівасць, -ці ж.;

рассуди́тельный разва́жны, разва́жлівы.

рассуди́ть сов.

1. (вынести заключение) рассудзі́ць;

рассуди́ть спор рассудзі́ць спрэ́чку;

2. (обдумать, решить) разва́жыць; вы́рашыць.

рассу́док м.

1. (нормальное состояние человеческого сознания) ро́зум, -му м.;

лиши́ться рассу́дка стра́ціць ро́зум;

2. (здравый смысл) здаро́вы ро́зум;

рассу́дку вопреки́ насу́перак здаро́ваму ро́зуму;

3. (умствование) разва́га, -гі ж.;

субъекти́вный рассу́док суб’екты́ўная разва́га;

быть в по́лном рассу́дке быць у по́ўным ро́зуме;

люби́ть без рассу́дка любі́ць без па́мяці;

рассу́дочность

1. разумо́васць, -ці ж.;

2. адця́гненасць, -ці ж., абстра́ктнасць, -ці ж.;

3. разва́жнасць, -ці ж.; см. рассу́дочный;

рассу́дочный

1. разумо́вы;

рассу́дочная де́ятельность разумо́вая дзе́йнасць;

2. (отвлечённый) адця́гнены, абстра́ктны;

3. (освобождённый от чувства) разва́жны;

рассу́дочная любо́вь любо́ў без пачуцця́, разва́жная любо́ў.