Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

расстра́ивать несов.

1. (нарушать строй) расстро́йваць; (о музыкальном инструменте — ещё) разла́джваць;

расстра́ивать ряды́ проти́вника расстро́йваць рады́ праці́ўніка;

расстра́ивать роя́ль расстро́йваць рая́ль;

2. (причинять ущерб) разла́джваць;

расстра́ивать дела́ разла́джваць спра́вы;

3. (мешать осуществлению) разла́джваць;

расстра́ивать пла́ны разла́джваць пла́ны;

4. (приводить в болезненное состояние) псава́ць;

расстра́ивать не́рвы псава́ць не́рвы;

5. (огорчать) хвалява́ць, псава́ць настро́й; засмуча́ць;

э́ти ве́сти меня́ расстра́ивают гэ́тыя ве́сткі мяне́ хвалю́юць (засмуча́юць), гэ́тыя ве́сткі псую́ць мне настро́й;

расстра́иваться

1. расстро́йвацца;

2. разла́джвацца;

3. разла́джвацца;

4. псава́цца, расстро́йвацца;

5. хвалява́цца; засмуча́цца; см. расстро́иться;

6. страд. расстро́йвацца; разла́джвацца; псава́цца; см. расстра́ивать 1—4.

расстре́л в разн. знач. расстрэ́л, -лу м.;

расстре́ливать несов., в разн. знач. расстрэ́льваць;

расстре́ливаться страд. расстрэ́львацца;

расстреля́ние ср., уст., см. расстре́л;

расстре́лянный расстраля́ны, мног. парасстрэ́льваны;

расстреля́ть сов., в разн. знач. расстраля́ць, мног. парасстрэ́льваць;

расстреля́ться разг. расстраля́цца.

расстри́га церк., пренебр. расстры́га, -гі м.;