Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

сту́женный прич., сту́женый прил. сту́джаны.

стук

1. сущ. стук, род. сту́ку м.; (грохот) грук, род. гру́ку м.;

2. межд., разг. стук, грук.

сту́калка разг. сту́каўка, -кі ж.

сту́канье сту́канне, -ння ср.; гру́канне, -ння ср.;

сту́кать несов., разг. сту́каць; (грохотать) гру́каць;

сту́каться сту́кацца.

стука́ч прост., презр. стука́ч, -ча́ м.;

стука́ческий стука́цкі;

стука́чество стука́цтва, -ва ср.;

стука́чка прост., презр. стука́чка, -кі ж.