строга́льщик спец. струга́льшчык, -ка м.; габлява́льшчык, -ка м.;
строга́льщица струга́льшчыца, -цы ж.; габлява́льшчыца, -цы ж.;
строга́ние струга́нне, -ння ср.; габлява́нне, -ння ср.; см. строга́ть.
стро́ганный прич. струга́ны; габлява́ны; см. строга́ть;
стро́ганый прил. струга́ны; габлява́ны; см. строга́ть.
строга́ть несов. струга́ць; (рубанком) габлява́ць;
строга́ться возвр., страд. струга́цца; габлява́цца; см. строга́ть.
строга́ч прост. страга́ч, -ча́ м.
стро́гий в разн. знач. стро́гі;
стро́гий учи́тель стро́гі наста́ўнік;
стро́гий учёт стро́гі ўлік;
стро́гий вы́говор стро́гая вымо́ва;
стро́гие ли́нии стро́гія лі́ніі;
стро́го нареч., в разн. знач. стро́га;
◊
строго-на́строго разг. ве́льмі стро́га;