Verbum

старика́н разг. старычы́на, -ны м.;

старика́шка разг., пренебр. старэ́ча, -чы м., стары́зна, -ны м.;

старико́вский старэ́чы.

ста́рина лит. былі́на, -ны ж.

старина́ ж.

1. (эпоха, время) старада́ўнасць, -ці ж.; даўніна́, -ны́ ж.;

2. (старинный обычай) старасве́тчына, -ны ж., даўніна́, -ны́ ж.;

3. (старик) разг. дзед, род. дзе́да м., стары́, -ро́га м.;

◊

в старину́ даўне́й, калі́сьці, быва́ла;

по старине́ па-даўне́йшаму;

тряхну́ть старино́й згада́ць маладо́сць.

стари́нка ж., разг. даўніна́, -ны́ ж., даўне́йшае, -шага ср.;

жить по стари́нке жыць па-даўне́йшаму, па стары́х звы́чаях.

стари́нный

1. (древний) старада́ўні; старажы́тны, старасве́цкі;

2. (старый) стары́, даўне́йшы, да́ўні.

ста́рить несов. ста́рыць;

ста́риться ста́рыцца, старэ́ць.

ста́рица ж. ста́рыца, -цы ж., обл. стары́к, -ка́ м., старо́е рэ́чышча.