сража́ться несов.
1. бі́цца; (вести бой) ве́сці бой; (воевать) ваява́ць; (бороться) змага́цца; (схватываться) схо́плівацца, схва́твацца;
войска́ сража́ются с враго́м во́йскі б’ю́цца (ваю́юць, змага́юцца) з во́рагам;
сража́ться за ро́дину змага́цца за радзі́му;
2. перен. (играть во что-л.) гуля́ць; (схватываться) схо́плівацца, схва́твацца; (воевать) ваява́ць; (бороться) змага́цца;
они́ два часа́ сража́лись в ша́хматы яны́ дзве гадзі́ны змага́ліся (гуля́лі) у ша́хматы; см. срази́ться.
сраже́ние ср.
1. бі́тва, -вы ж.; (бой) бой, род. бо́ю м.;
генера́льное сраже́ние генера́льная бі́тва;
по́ле сраже́ния по́ле бі́твы;
дать сраже́ние даць бой;
вы́играть сраже́ние вы́йграць бі́тву;
2. перен. (игра во что-л.) гульня́, -ні́ ж.; змага́нне, -ння ср.; бі́тва, -вы ж.; см. сража́ться, срази́ться.
сражённый
1. прич. (поражённый) паражо́ны; (разбитый) разбі́ты; (убитый) забі́ты; (сваленный) зва́лены; (побеждённый) перамо́жаны;
2. прич., перен. (ця́жка) ура́жаны; прыбі́ты; прыгне́чаны; (ошеломлённый) ашало́млены; см. срази́ть;
2. прил. забі́ты, мёртвы.
срази́ть сов.
1. (поразить) паразі́ць; (разбить) разбі́ць; (убить) забі́ць; (свалить) звалі́ць; (победить) перамагчы́;
его́ срази́ла пу́ля яго́ паразі́ла (забі́ла) ку́ля;
срази́ть врага́ паразі́ць (разбі́ць, перамагчы́) во́рага;
2. перен. (ця́жка) ура́зіць, прыбі́ць; прыгне́сці, прыгнясці́; (ошеломить) ашаламі́ць;
весть о сме́рти сы́на срази́ла его́ ве́стка аб сме́рці сы́на (ця́жка) ура́зіла (прыбі́ла, прыгняла́) яго́.
срази́ться сов.
1. (вступить в бой) уступі́ць у бой; (схватиться) схапі́цца, схваці́цца; (повоевать) паваява́ць; (побороться) пазмага́цца;
срази́ться с враго́м уступі́ць у бой (схапі́цца) з во́рагам;
2. перен. (сыграть во что-л.) згуля́ць; (схватиться) схапі́цца, схваці́цца; (повоевать) паваява́ць; (побороться) пазмага́цца; см. сража́ться.
срам м.
1. со́рам, -му м., сарамата́, -ты́ ж.;
2. в знач. сказ. срам смотре́ть со́рам глядзе́ць;
◊
стыд и срам со́рам і га́ньба;
срами́ть несов., сарамаці́ць;
срамни́к сараматні́к, -ка́ м.;