отпира́тельство адмаўле́нне, -ння ср., адпіра́нне, -ння ср., адрака́нне, -ння ср.
отпира́ть несов. адмыка́ць; адчыня́ць; (задвижку) адсо́ўваць; (крючок) адшчэ́пліваць, адшчапля́ць.
отпира́ться несов.
1. (открываться) адмыка́цца; адчыня́цца; адсо́ўвацца; адшчэ́плівацца, адшчапля́цца;
2. (отказываться) разг. адмаўля́цца, адпіра́цца; адрака́цца;
3. страд. адмыка́цца, адчыня́цца; адсо́ўвацца, адшчэ́плівацца, адшчапля́цца; см. отпира́ть.
отпирова́ть сов., в разн. знач. адбалява́ць, адбанкетава́ць.
отпи́санный
1. апі́саны, мног. паапі́сваны;
2. пераве́дзены, перада́дзены;
3. адпі́саны, мног. паадпі́сваны; см. отписа́ть 1—3.
отписа́ть сов.
1. уст. (описать, завещать) апіса́ць, мног. паапі́сваць;
2. уст. (перевести, передать) пераве́сці; перада́ць;
3. уст., прост. (ответить на письмо) адпіса́ць, мног. паадпі́сваць;
4. разг. (кончить писать) адпіса́ць;
отписа́ться
1. (отчислиться, уничтожить свою приписку к чему-л.) адпіса́цца;
отписа́ться от арте́ли адпіса́цца ад арце́лі;
2. (отделаться письмами, письменными сообщениями) разг. адпіса́цца.
отпи́ска адпі́ска, -кі ж.;
отпи́сывать несов.
1. уст. (описывать, оставлять завещание) апі́сваць;
2. уст. (переводить, передавать) пераво́дзіць, перадава́ць;
3. уст., прост. (отвечать на письмо) адпі́сваць;
отпи́сываться
1. (отчисляться, уничтожать свою приписку к чему-л.) адпі́свацца;
2. (отделываться письмами, письменными сообщениями) разг. адпі́свацца; см. отписа́ться;
3. страд. апі́свацца; пераво́дзіцца, перадава́цца; см. отпи́сывать 1, 2.