Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

отмочи́ть сов. адмачы́ць, мног. паадмо́чваць;

отмочи́ть шту́ку прост. вы́кінуць шту́ку; (сказать) сказану́ць;

отмо́чка ж., спец. адмо́чванне, -ння ср.;

отмо́чный спец. адмо́чны.

отмсти́ть сов., ист., см. отомсти́ть.

отмути́ть сов., спец. адмуці́ць.

отму́тка ж., спец. адму́тка, -кі ж., адму́чванне, -ння ср.; см. отму́чивать.

отму́ченный адму́чаны;

отму́чивание адму́чванне, -ння ср.;

отму́чивать несов., спец. адму́чваць; см. отмути́ть;

отму́чиваться страд. адму́чвацца.