Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

отколо́тьI сов.

1. (отделить ударом) адкало́ць, мног. паадко́лваць; (лучину, щепку) адшчапі́ць, мног. паадшчэ́пліваць, паадшчапля́ць;

2. (сделать или сказать что-л. неожиданное) прост. урэ́заць;

3. перен. адкало́ць;

отколо́ть оле́ня от ста́да адкало́ць але́ня ад ста́тка;

отколо́ть шту́ку урэ́заць шту́ку.

отколо́тьII сов. (отшпилить) адкало́ць, мног. паадко́лваць, адшпілі́ць, мног. паадшпі́льваць, паадшпіля́ць.

отколо́тьсяI сов.

1. (отделиться ударом) адкало́цца, мног. паадко́лвацца; (о лучине, щепке) адшчапі́цца, мног. паадшчэ́плівацца, паадшчапля́цца;

2. перен. адкало́цца;

отколо́ться от компа́нии адкало́цца ад кампа́ніі.

отколо́тьсяII сов. (о чём-л. приколотом) адкало́цца, мног. паадко́лвацца, адшпілі́цца, мног. паадшпі́львацца, паадшпіля́цца.

отколо́ченный

1. адбі́ты, мног. паадбіва́ны;

2. набі́ты, адлупцава́ны; см. отколоти́ть.

отколошма́тить сов., прост. адкалашма́ціць.

отколу́панный адкалупа́ны;

отколупа́ть сов., прост. адкалупа́ць;

отколу́пнутый адкалупну́ты, адкалу́плены;

отколупну́ть сов., однокр. адкалупну́ць, адкалупі́ць, мног. паадкалу́пліваць.