Verbum

счётчик

1. (лицо, подсчитывающее что-л.) лічы́льнік, -ка м.;

2. (прибор) лічы́льнік, -ка м.;

электри́ческий счётчик электры́чны лічы́льнік;

счётчик такси́ лічы́льнік таксі́;

счётчица лічы́льшчыца, -цы ж.

счёты лічы́льнікі, -каў ед. нет.

счисле́ние

1. в разн. знач. лічэ́нне, -ння ср.;

систе́ма счисле́ния сістэ́ма лічэ́ння;

2. (определение местонахождения) вызначэ́нне, -ння ср., вылічэ́нне, -ння ср.

счи́сленный уст. злі́чаны, палі́чаны, падлі́чаны;

счи́слить сов., уст. злічы́ць, палічы́ць, падлічы́ць;

счисля́ть несов., уст. лічы́ць, падліча́ць, падлі́чваць;

счисля́ться страд. лічы́цца, падліча́цца, падлі́чвацца.

счи́стить сов. счы́сціць, мног. пасчышча́ць;

счи́ститься счы́сціцца.