Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

зна́ющий

1. прич. які́ (што) ве́дае;

2. прил. (образованный) адукава́ны; (сведущий) дасве́дчаны; (опытный) спрактыкава́ны; (умелый) уме́лы.

зноби́ть несов.

1. безл. зя́біць, трэ́сці, калаці́ць;

меня́ (его́) зноби́т мяне́ (яго́) зя́біць (трасе́, кало́ціць);

2. (студить) прост. студзі́ць, халадзі́ць.

зно́бкий прост.

1. (боящийся холода) зя́бкі;

2. (вызывающий, причиняющий озноб) зо́лкі, хало́дны, прані́злівы.

зной м. спёка, -кі ж., спяко́та, -ты ж., гарачыня́, -ні ж., прыпа́р, -ру м.;

знойно нареч. го́рача, спяко́тна;

знойность гарачыня́, -ні́ ж., спяко́та, -ты ж.;

знойный

1. гара́чы, спяко́тны, прыпа́рны;

знойный день гара́чы (спяко́тны, прыпа́рны) дзень;

2. перен. (пылкий) па́лкі, гара́чы.